- Η ΧΑΜΟΚΕΛΑ
Πόσα δεν φαγωθήκανε
στην έρμη χαμοκέλα
βεργάδια, γίδια και τραγιά
και πόσα νιάτα μια φορά
δεν είχαν σύρε κι έλα!..
Οι ραγισμένοι τοίχοι της
και η γαλαροποριά της
βλέπουν αγνάντια το γυμνό
κανένας τώρα απ’ το βουνό
δεν ροβολάει χωριάτης…
Όλοι οι παλιοί εφύγανε
η γριά κυρούλα πάει
πατέρας, μάνα μας κανείς
ούτε κανένας συγγενής
εκείθε πια περνάει.
Αχολογάν οι ρεματιές
η έρμη ετιά βουΐζει
άλλα δεν είναι εκεί κλαριά
κι εκείνη ελύγισε σαν γριά
κι όλο βογγάει και τρίζει…
Μόνο στολίδι απόμεινε
π’ από το βράχο βγαίνει
αχ! όπως έβγαινε παλιά
μα δίχως λόγο και μιλιά
νεράκι που διαβαίνει…
Νύχτα οι ψυχές μαζεύονται
και σιγοκρυφολένε
κι εκεί που σμίγουνε μαζί
η χαμοκέλα ξαναζεί
κι όλα τριγύρω κλαίνε…
Ψυχούλα νάμουνα κι εγώ
ψυχές με σας ν’ αγγίσω
να σας ειπώ για μια πληγή
και πριν με πάρει η χαραυγή
τα δάκρυα να σφουγγίσω!..
Ρήγας Δ. Νικολαΐδης
*«Η Χαμοκέλα» περιλαμβάνεται στην ποιητική συλλογή «Ανασκαφές» (εκδόσεις «Φύλλα») του Κοντοβαζαινίτη ποιητή Ρήγα Δ. Νικολαΐδη, δικηγόρου και προέδρου της Κοινότητας Κοντοβαζαίνης στα πρώτα χρόνια της «Αλλαγής»… Κάποτε και αντάρτη του ΕΛΑΣ.
Βέβαια, ο Ρήγας μιλάει για τη χαμοκέλα της Οικογένειάς του, που έχει σωριαστεί πριν από πολλά χρόνια· τώρα κινδυνεύει να σωριαστεί και το αρχοντικό του που δωρίστηκε στην Κοινότητα Κοντοβάζαινας από τον αδερφό του Πάικο (τελευταίο επιζώντα) με την ελπίδα ν’ αξιοποιηθεί.
